Deadlight voor Windows

Een filmische zombie-overlevingservaring

Het is een verhaal dat velen van ons al eerder hebben gehoord: in 1986 ligt de wereld in puin. Er zijn maar weinig overlevenden van een zombie-uitbraak en ze doen gewoon hun best om overleven. Je speelt als Randall Wayne, zo'n overlevende die post-apocalyptisch Seattle afspeurt naar zijn kameraden en geliefden. Maar Randalls benadering is atypisch voor het genre: hij ontwijkt vallen en vijanden, klampt zich vast aan elke kogel, en dat alles terwijl hij doordrenkt is met een constante stortvloed van schoonheid en verval.

Een vage sprankje hoop

De focus in Deadlight ligt op het verhaal dat, hoewel eenvoudig, tot het einde wordt doorgevoerd door het scenario en de wereld waarin je personage leeft. De gameplay is eenvoudig: je beweegt naar links en rechts, springt rond en let op het volgende dat je zou kunnen doden, zelfs als het zo simpel is als een vloerplank die je in een vervallen huis in tijd voor de zombies om bij je te komen. Helaas lijdt het op sommige gebieden. Er zijn af en toe "moeilijkheidspieken" waarbij het spel een zeer nauwkeurige platformactie vereist, die de speler een heel eind terugsturen als hij faalt. Maar je zult dit waarschijnlijk allemaal vergeten als je ze eenmaal passeert en een mede-overlevende ontmoet die op het randje van de dood staat, of een nieuw gebied betreedt om het voor de eerste keer in je op te nemen.

Vervaag naar meer dan zwart

De gameplay is eenvoudig genoeg, zoals hierboven beschreven. Maar de presentatie van Deadlight is eersteklas. Hoewel de hierboven besproken gameplay zich afspeelt in twee dimensies, slaagt het erin om de indruk te wekken van een volledige, mooie maar verwoeste wereld buiten de grenzen van de gameplay. Je navigeert van een verlichte berg naar de donkere en verwoeste straten van Seattle, waar ombies door ramen op de achtergrond inbreken en het eenvoudigste facet van het moderne leven een gevaar is geworden voor de hoofdpersoon. Het gebruik van de kleur zwart door de game is in dit opzicht ook buitengewoon kunstzinnig: veel objecten die met elkaar in verbinding staan, evenals de vloer waarop je staat, zijn effen zwart in contrast met de achtergrond, net als je karakter, wiens kleine sprite in het niet valt bij de gamewereld, maar wiens unieke silhouet hem toch gemakkelijk te volgen maakt. De game is licht op dialoog buiten de introductie, maar heeft sterke stemacteurs in die zeldzame gevallen waarin je praat met mede-overlevenden. Over het algemeen doen de graphics van de game alleen al meer denken aan de titel van Deadlight. De enige klacht hier is dat bepaalde beslissingen die worden genomen om de gameplay te stroomlijnen, zoals het onvermogen van de hoofdpersoon om te zwemmen, iemands onderdompeling kort kunnen schaden.

Dood op het geld

Over het algemeen is Deadlight geen spel om op te pikken en te spelen als je gewoon wilt rennen en schieten, terwijl je hordes zombies neerschiet. Het is een game die zal resoneren met horrorfilmliefhebbers, iedereen die zich afvroeg wat een zombie-apocalyps zou kunnen zijn, evenals mensen met oog voor detail, die graag de werelden verkennen die games hen bieden. Als dit klinkt zoals jij, is Deadlight absoluut de moeite waard.